ಹೇ ಹೃದಯ ಸ್ಪರ್ಶಿಯೇ"

 

ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತರ ಕಾದಂಬರಿ ಕುರಿತಂತೆ ಹೀಗೊಂದು ಕವನ
ಕಾದಂಬರಿ " ಹೇ ಹೃದಯ ಸ್ಪರ್ಶಿಯೇ"

ಸಾಹಿತ್ಯ ಮಹಲ್ ನಲ್ಲಿ ಸಂಬಂಧಗಳಿಗೆ
ಹೆಸರಿಡುವ ಮುನ್ನ , ಆ ಬಂಧಗಳು ಬೆಸದಿದ್ದವು..

ಮನಸ ಘರ್ಷಿಸಿ
ಹೃದಯ ಸ್ಪರ್ಶಿಸುವ
ಈ ಕವನದ ಸಾಲು 
ನೀ ಅರಿಯದೆ ಹೋಗಲು
ಆ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಮಹಲು
ನಿನಗೆ ಬರಿ ಗೋಜಲು.

ಕರುಣೆಯ ಕಡಲು ಪ್ರತಿ ದಿನಲೂ
ಪ್ರೀತಿಯ ಒಡಲು ಪ್ರತಿ ಮನದಲೂ

ಪದೆ ಪದೆ ನೀ ನೆನಪಾದೆ
ಅದೇ ಕವನದ ಗುಂಗಲಿ
ಅಚ್ಚ ಶ್ರೀಮಂತನ ಹುಚ್ಚು ಆಸೆಗೆ
ಮೆಚ್ಚಿದ ಕವಿ ನೀನು.

ಎಂದು ಬತ್ತದ ಉತ್ಸಾಹಿ
ಇಂದು ಸಾಹಿತ್ಯದ ರೂಪ ತಾಳಿ
ಸುತ್ತುತ್ತಾ ಸುತ್ತುತ್ತಾ ಸಾಗುವ
ಅದೆ ನಂಟಿಗೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡಾಗ
ಮನವು ಹೃದಯ ಸ್ಪರ್ಶಿಸದೇ ?

ಕೇಳು ಗೆಳತಿ  ಕಂಗಳು ನೋಡಿ ಇಷ್ಟಪಟ್ಟಿದ್ದಲ್ಲ.
ಹೃದಯದ ಮಾತಿಗೆ ಸೋತಿಹನಲ್ಲ..
ಹತ್ತಿರ ಬಾರದೆ ಉತ್ತರ ನೀಡದೆ ನನ್ನ ಕಾಡಿದೆ
ಕಣ್ಣ ಮುಚ್ಚಾಲೆ ಆಟದಲಿ ನನ್ನೆ ಕೂಡಿದೆ.

ಯಾರಿಗಾಗಿ ಬರೆದೆ ಈ ಕವನ
ನನ್ನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿತಲ್ಲ ತನನ
ಮೊಗವೆ ತೋರದೆ ಅರಳಿತಲ್ಲ ಪ್ರೀತಿಯ ಜನನ

ಬೆಳದಿಂಗಳ ಬಾಲೆಯೇ
ಬೆಳೆಸದಿರು ಆಸೆಯಾ
ಮುಗಿಲು ಬಾನ ಚುಂಬಿಸಿದಂತೆ
ಮುಸುಕಿನಲ್ಲಿ ಮುದ್ದಿಸು.

ಮುಖ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲೂ ಮೊಗವ ತೋರದ ನೀ
ನನ್ನ ಹೃದಯದಲ್ಲೊಂದು ಪ್ರತಿಬಿಂಬ ಅಚ್ಚಿಸಿದೆ.

ಇಲ್ಲೂ ಬಂಧವಿದೆ
ಸಹೋದರತೆಯ ಮೀರಿದ ಸಂಬಂಧ.
ಇಲ್ಲೂ ಕಪಟವಿದೆ
ಹಗೆತನವ ಮೀರಿದ ವೈರತ್ವ.
ಅತಿ ಆಸೆಯಾದಗ ಅಧಿಕಾರವಹಿಸುವ ಗುಣಗಳಿವು.

ಭಾವನೆಗಳ ಪಯಣದಲ್ಲಿ ಯಾರು ಒಂಟಿಯಲ್ಲ.
ತುಂಟ ನಗುವೊಂದು ಸಾಕು ಜಂಟಿಯಾಗಲು.

ಈ ಬಂಧ ಆ ಬಂದ
ಅನುಬಂಧ ಸಂಬಂಧ
ವಿಷಯ ವಿಸ್ಮಯ ಇಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ಗೋಜಲು
ಸಾಹಿತ್ಯದ ಪರಿಧಿಯಲ್ಲಿ ಸವೆದ ಲೇಖನಿಗೆ
ಮಾತ್ರ ಗೊತ್ತಂತೆ ನೋವಿನ ಮಜಲು.

ನನ್ನ ಗುರಿಯ ಅರಿವು ನನಗಿಲ್ಲ.
ಆದರೂ ಬೇರೆಯವರಿಗೆ ಗುರುವಾಗ ಬೇಕಾಯಿತಲ್ಲ.
ವಿಧಿಯು ಕಷ್ಟ ಪಡುತಿರುವಳು ಎಲ್ಲರ ಒಂದು ಗೂಡಿಸಲು
ಹೊರಟಳಲ್ಲ ನನ್ನೇ ಪ್ರೀತಿ ದಾಳವಾಗಿಸಿ.

ಅದೆ ಕನಸು ಅದೆ ಮುನಿಸು
ಪ್ರತಿದಿನ, ಹೊಸದೇನಿದೆ
ನಿನ್ನ ನೆನಪೊಂದು ಬಿಟ್ಟು.

ಇಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ಕ್ಷೇಮ
ಕವನ ಕನವರಿಸಿದೆ ಸಾಹಿತ್ಯದೊಂದಿಗೆ
ಮಿಲನವಾಗದ ಹೃದಯದ ಭಾವ
ಬರಿಯ ವಿಸ್ಮಯ.
ಇಂಪಾದ ಹೃದಯಕೆ
ತಂಪಾದ ಸ್ಪರ್ಶ ನೀಡಲು
ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರನ್ನು  ಗಂಟು ಹಾಕಿದ ವಿಧಿಯು.

🖌 ಸಂದೇಶ ಪೂಜಾರಿ ಗುಲ್ವಾಡಿ