ನೆರಳ ಮನೆ

ನೆರಳ ಮನೆ
ಅಲ್ಲಿಯತನಕ ಶಾಂತತೆ ಮನೆಮಾಡಿತ್ತು
ಸುತ್ತ ಸಂಜೆ ಕತ್ತೆತ್ತಿ ನೋಡಿದೆ
ಕತ್ತಲು ಯಾಕೋ ದೀರ್ಘವಾಗಿತ್ತು
ಮನಸ್ಸು ಮರ್ಕಟದಂತೆ ಅರಿವಿದ್ದರೂ
ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಕೆದಕುವ ಭಾವ.

ಆಸೆ ಆಳೆತ್ತರ ಅನುರಾಗವಿಲ್ಲ
ಕೊಂಡಿ ಯಾವತ್ತೊ ಕಳಚಿತ್ತು
ಹೂವಿಗಾಗಿ ಯಾರ ಮುಡಿ ಕಾದಿರುವುದೊ
ಬೆಸುಗೆ ಹಾಕುವ ಕೆಲಸವಂತು ಮಾಡಲಾಗಲಿಲ್ಲ

ಇರುಳು ದೀರ್ಘವಾಗಿದೆ ಇನ್ನೂ ದೀರ್ಘ
ನಾಳೆಯ ನೆಪಕ್ಕೆ ಕತ್ತಲು ಅಂಜಿದಂತಿದೆ.
ನಾ ಕತ್ತಲೆಯನ್ನೇ ಪ್ರೀತಿಸಿದೆ
ಬೆಳಕು ಹರಿದರೆ ಕತ್ತಲಾಗುವ ಬದುಕು.

ಹುಟ್ಟಿದ್ದು ಕನಸು ಕಾಣಲು ಕಲಿತದ್ದು ಇಲ್ಲಿಯೇ
ನನಗೆ ಬೇರೆ ಜಗತ್ತು ಬೇಕಿಲ್ಲ.
ಈ ನೆರಳ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಾ ಹೇಗೆ ಒಂಟಿ
ಜೊತೆಗೆ ಚಂದ್ರನಿಲ್ಲವೇ? ಚುಕ್ಕಿ ಸಾಲಿಲ್ಲವೇ?